memari

پاورپوینت بررسی موزه پلازا در کنتاکی
بخشی از مطلب
موزه پلازا در کنتاکی، یکی از شگفت انگیزترین پروژه ها با استفاده ای ترکیبی در زمان ما است
موزه پلازا در کنتاکی با 62 طبقه و 214متر ارتفاع ،یکی از شگفت انگیزترین پروژه ها با استفاده ای ترکیبی در زمان ما است و این باعث می شود تمام متغیرها (مقررات اقتصادی-اجتماعی-مقامات محلی) در یک حجم خالص در خور هم گرد ایند.
این موزه یک تجدید نظر به نگرش متعارف نسبت به توسعه پتانسیل های موجود در طرح و بافت دارد ، که با دیدی برای ساخت و ساز یک مؤسسه هنر آغاز میشود و به نگاهی مبتنی بر یک تجارت حرفه ای برای پشتیبانی این تعهد به پایان میرسد. فرهنگ چه از نظر جسمی و چه روحی درذات نگاه این پروژه قرار گرفته است. با مجزا کردن یگانگی پروژه در جزیره، مشکلات از قبیل خروج ، گردش و امنیت به وجود می آید. برخورد فرهنگی و استفاده های تجاری در جزیره (گالری ها ، استخر ، سالن اجتماعات ، بار،فضای آموزشی ، سالن بدن سازی، رستوران ، مغازه و سالن رقص و.) یک فرصت پربار فراهم میکند تا در توپولوژی مؤسسه هنر معاصر تحقیق کند.
گالری مرکزی و دیوارهای شیشه ای آن، یک فضای هنری ایجاد میکند که جدا از زندگی و تجارت نیست و یک طیف وسیعی از تعامل با هنر را به وجود می آورد که توپولوژی موسسه هنری را در روند آن به چالش می کشد. پیشبینی میشود این سازه تا سال2012 به پایان برسد.
 و.
 

پاورپوینت بررسی موزه حبابی هیرشورن 
بخشی از مطلب
رنفرو مسئول طرح پیشنهادی از سالن های اجلاس بادی متورم با ارتفاع 145 فوت است که ریچارد کوهالک، مدیر موزه هیرشورن و باغ مجسمه نیویورک است و قصد دارد که این سالن را در موسسه فرهنگی احداث کند.
پارچه شفاف بزرگ حبابی خارجی از بالای حیاط داخلی موزه، که از گاز سبک پر شده است، همانند شناوری به سمت آسمان به نظر می رسد. بالون توسط لوله غول پیکر از آب تثبیت خواهد شد و درمحاصره ساختار داخلی ساختمان قرار گرفته است.
یک سری از کابل های فی بزرگ درون لوله و در انتهای آن است و در سطح سقف خرپا درانتهای دیگر آن، پشتیبانی ساختاری را برای برگزاری آن در محل فراهم خواهد کرد. این کابل های پیچیده در اطراف بنا، هسته اصلی این موزه است. نصب آن دوبار در سال است که در ماه مه و اکتبر انجام می شود و هزینه ان حدود پنج میلیون تومان است که مقدار کمی از آن برای گسترش موزه است.
طراحی بنا بسیار انعطاف پذیر است و می توان در یک زمان کوتاه گاز را در آن دمید و فضای داخلی می تواند به راحتی به آن متصل شود وپیکربندی مجدد، اجازه می دهد این موزه به مسائل فرهنگی در لحظه پاسخ دهد. بازدیدکنندگان خارجی، قادر خواهند بود خود را از طریق راهرو کوتاه لوله ای شکل واقع در بین سالن موزه و حیاط مرکزی به حباب برسانند. پوست آبی شفاف از سالن به تدریج شفاف ترمی شود و لوله داخلی نگهدارنده سالن خود را تبدیل به نیمکتی عمومی برای استراحت مراجعه کنندگان می نماید.
سالن موقت حباب شفاف گنجایش پذیرایی از1000 نفر را در محوطه ی نیمه مدورخود دارد. محوطه نشیمن این سالن که توسط پوسته های شفاف ایجاد شده است نظر بازدیدکنندگان از گالری ها را به خود جلب می کند. دیلر اسکفیدیو  و رنفرو ، وید را به عنوان حیاط برای چهار طبقه و یک یا دو سطح ازفضای بالکن به سالن را برای باز کردن محوطه، ایجاد نموده اند.و

پاورپوینت بررسی موزه هنر طنز و کارتون 
بخشی از مطلب
موزه طنز و کارتون؛ حباب های شهری آمریکا
اریک کریستنتو این پروژه را برای مسابقه موزه هنر طنز و کارتون منهتن طراحی کرده که مورد تجلیل قرار گرفته .
این موزه تحت تأثیر فرم و خواص حباب ها بوده و فضاهایی را ایجاد می کند که هم در شکل هم و سازماندهی غیر متعارف هستند . حجم کلی بنا ابتدا بعد از تعیین مکان مناسب برای هر عملکرد به طبقات مختلف تقسیم می شود .
هر حجم در مدل هایی همسان شده و در بالای حجم قبلی به صورت شناور قرار می گیرد . فضای رفت و آمد از طریق سطح شیبدار مارپیچی در مرکز است . دیدهایی به سمت خیابان و پل بروکلین تعبیه شده در حالی که سطوح سقف بازشونده ، به فضاهای چند منظوره تبدیل می شود .
نقش حیاتی موزه ها در جوامع بشری نقشی بدیع، ماندگار و مروج ناب ترین پدیده های فرهنگی است.موزه ها از معدود مراکز حافظ یادگاران نسل گذشته و در حقیقت فرزندان هنر و تاریخ هستند.هر یک از این اشیا در عین بی زبانی به هزار زبان سخن می گویند زیرا اسناد معتبری از هنر، فرهنگ و تاریخ را ارایه می دهند. موزه کلمه ای یونانی است که از " موزه یون " به معنای مجلس فرشتگان الهام گرفته است.به طور کلی موزه به مجموعه ای از آثار و اشیایی اتلاق می شود که در محل یا عمارتی نگه داری و در معرض نمایش گذاشته شوند. هدف موزهها، گردآوری و نگه داری، تحقیق، انتقال و نمایش شواهد بر جای مانده از انسان و محیط زیست او به منظور بررسی، آموزش و بهره برداری معنوی است.
تعریفی دیگر موزه بنیادی است که سه وظیفه اصلی جمع آوری، نگه داشت و نمایش اشیا را بر عهده دارد.این اشیا ممکن است نمونه های از طبیعت و مربوط به زمین شناسی و ستاره شناسی یا زیست شناسی باشد.یا آن که آفرینش های هنری و علمی انشان را در طول تاریخ به نمایش بگذارد.اولین موزه هایی که در دنیا شکل گرفتند، هدف خاصی نداشتند. اماکن و پرستشگاه های مقدس چون کلیسای کاتولیک،  معابد یونانی و پرستشگاه های بودایی در ژاپن را در بر می گرفتند. اولین مجموعه شخص دنیا در سال  1683 میلادی در آکسفورد انگلستان با نام موزه آشمولین به صورت عمومی درآمد.
در دوره رنسانس که تحول عظیم فرهنگی.هنری در اروپا (قرن پانزدهم به بعد) پدید آمد، موزه ها نیز بیشتر مورد توجه قرار گرفتند و ارزش راستین خود را باز یافتند.
 اوج هنری موزه داری جهان را می توان در موزه لوور پاریس دید.این موزه که هم اکنون به صورت یک مرکز بزرگ پژوهشی در آمده است، بزرگترین موزه دنیا محسوب می شود.ساختمان این موزه قبل از انقلاب کبیر فرانسه، یکی از کاخ های سلطنتی فرانسه بود که در آن آثار با ارزش هنری نگه داری می شد.پس از انقلاب کبیر فرانسه در سال  1789 م این کاخ با آثارش به مردم فرانسه اهدا شد و در سال 1793 م تبدیل به موزه ملی فرانسه گردید.بخش عظیمی از آثار این موزه به دایره " هنر اسلامی " اختصاص دارد که این اشیا را وزارت آموزش و هنرهای ظریفه دولت فرانسه برای غنی کردن موزه از کشورهای مشرق زمین گردآوری کرده است.هیات های مختلف فرانسوی حدود صد سال در ایران به کاوش های باستان شناسی پرداخته اند.که از جمله آنان می توان به آندره گدار، ژاک دمورگان و مارسل دیولافوا اشاره نمود.
و.

پاورپوینت بررسی موزه نئون در ایالت نِوادا آمریکا
بخشی از مطلب
جاذبه اصلی این شهر واقع در ایالت نِوادا، علائم تجاری آن است که شب ها با نور نئون می درخشند.
در موزه نئون در لاس وگاس از علامتهای تجاری که زمانی برای جلب مشتری در کازینوها و بارهای این شهر استفاده می شده است، نگهداری می شود. جاذبه اصلی این شهر واقع در ایالت نِوادا، علائم تجاری آن است که شب ها با نور نئون می درخشند.
بسیاری از این علائم تجاری با گذشت زمان قدیمی و کهنه شده و باید دور ریخته می شدند. با گشایش موزه نئون در سال ۱۹۹۶ و گردآوری حدود ۱۶۰علامت تجاری، این علائم در این موزه حفظ شده اند. در این موزه همچنین می توان فیلم های آرشیوشده مربوط به سال ۱۹۷۵ میلادی را دید. بازدید از این موزه ۲۴ ساعته و هر۷ روز هفته ممکن است.
دنیل کلی، مدیر عامل موزه نئون می گوید: "علامت ها کارِ معماری را می کنند. علامت ها یادگارهای تصویری هستند و در ذهن آدم های مختلفی که از نقاط مختلف دنیا می آیند، می مانند. بنابراین ما اینها را حفظ می کنیم تا تاریخ لاس وگاس را حفظ کرده باشیم. این تاریخی است که برای بسیاری از آدم هایی که طی سالیان متوالی به این شهر آمده اند، معنی دارد."
اما لاس وگاس امروز با لاس وگاس دهها سال پیش تفاوت دارد. این تفاوت در شیوه نور پردازی این شهر به خوبی مشهود است. اکنون برای روشنایی ساختمان ها و همچنین برای علائم تجاری از لامپ های مدرن ال ای دی ل د (دیودهای نورگسیل) استفاده می شود.
مدیرعامل موزه نئون همچنین می گوید:" نئون و نحوه درخشش آن ویژگی هایی دارد. وقتی نور نئون را می بینید حال خاص و رمانتیکی به شما دست می دهد و فکر می کنم هر وقت صاحبِ بنگاه تجاری بخواهد احساس خاصی را در بیننده به وجود بیاورد سراغ نئون خواهد رفت چون هیچ گزینه دیگری وجود ندارد که همان حس را القا کند."
یک توریست و بازدید کننده از موزه می گوید: " در لاس وگاس امروز مقدار زیادی لامپ های ال ای دی می بینید و زرق و برق فراوان. اما خبری از لامپ های نئونِ دست ساز و چیزهای مثل آن نیست. یعنی هنر فراموش شده ای ست. اینکه در این موزه بتوانید این لامپ ها را دوباره ببینید خیلی خوب است."
یک توریست دیگر از بلژیک نیز می گوید: " وقتی این علامت ها را می بینم حس می کنم که چیزهایی تاریخی می بینم و در خود لاس وگاس هم که قدم می زنم همین حس به من دست می دهد. شهر تاثیرگذاری و منحصر به فردی است. مشابه آن را در اروپا نداریم و از بودن در اینجا خیلی احساس رضایت می کنیم."
لاس وگاس شهری است که به زندگی پرهیجان شبانه اش معروف است. لاس وگاس شهری تاریخی نیست و رسما ۱۰۰ سال پیش روی نقشه ظاهر شد ، حفظ این علائم در این موزه، حفظ بخشی از تاریخ این شهر است.و.

پاورپوینت بررسی موزه هنر اسپن اثر شیگروبان 
بخشی از مطلب
طراحی این موزه، توسط برنده پریتزکر پرایز، شیگرو بان می باشد
سی و پنج سال پس از گشایش موسسه، موزه هنر اسپن در کلرادوی امریکا، درهای خود را در 9 آگوست 2014 به روی عموم خواهد گشود. طراحی این موزه، توسط برنده ی پریتزکر پرایز 2014، شیگرو بان می باشد، که توسط پوشاندن دو نمای ساختمان با استفاده از صفحه هایی بافته شده از چوب نازک، تعریف شده است.
دیوارهای سلب و براق نماهای دیگر در تصاد با نماهای مشبک قرار گرفته اند که عناصر ساختاری ساختمان و فضاهای داخلی گالری ها را برای رهگذران آشکار و نمایان می کنند. این پوسته ی شبکه مانند که کماکان در حال ساخت می باشد، نور طبیعی را به ساختمان وارد می کند و در سراسر حجم این مرکز فرهنگی، بازی زیبایی از نور و سایه را ایجاد می نماید.
رشد این موسسه فرهنگی در چند سال اخیر شاهد افزایش 200 درصدی بودجه و تعداد بازدیدکنندگان سالانه بوده است. در نتیجه ی این افزایش ها، طرح گسترش و نقل مکان این موزه محقق شده است.
تاریخ موزه به قرن سوم قبل از میلاد بر می‌گردد. در آن قرن موزه اسکندریه توسط سلسله مصری- یونانی بطالمه  تاسیس گردید که تا قرن سوم بعد از میلاد با فراز و نشیب‌هایی به فعالیت خود ادامه داد و در آن قرن به علت اغتشاشات و تحولات مختلف مدنی نابود شد. موزه اسکندریه در ابتدا شامل اشیایی از قبیل مجسمه‌های متفکران، وسائل ستاره شناسی و جراحی، عاجهای فیل و پوست حیوانات نادر و یک پارک گیاه شناسی و باغ وحش بود. این موزه با گذشت زمان در واقع به یک آکادمی یا دانشگاه فلسفه  و نوعی انستیتو برای مطالعات پیشرفته تبدیل شد که در آن همیشه تعداد زیادی از دانشمندان  و محققین بر جسته زمان ساکن بودند که توسط دولت حمایت می‌شدند. در اوج اقتدار خود، کتابخانه بزرگ بین المللی موزه اسکندریه شامل لوله کاغذ پاپیروس  (کاغذ مصری که از درخت پاپیروس ساخته می‌شد)، که روی آنها کتابهای مختلف نوشته شده بود و توسط اسکندر کبیر جمع آوری گردیده بود. در بخش سلطنتی شهر به نام بروچیوم نگهداری می‌گردید. اقلیدس سرپرست ریاضیدانها بود و کتاب معروف خود اساس هندسه» را در آنجا نوشت. از سایر دانشمندان، که با زیستن در قصرهای سلطنتی از کتابخانه‌ها و آزمایشگاههای تحقیقاتی و سایر تسهیلات قصر بهره مند می‌گردیدند، می‌توان ارشمیدس معروف را نام برد.
اگر چه تفکر یونانی و رومی در رابطه با موزه با آن چه که امروز وجود دارد متفاوت بود، اما در دنیای باستانی نیز مجموعه‌هایی عمومی از آثاری که دارای ارزش زیبایی، تاریخی و مذهبی بوده‌اند وجود داشته است؛ معبد یونان پر از اندوخته‌های نذر شده، طلا و نقره و اشیاء برنزی، مجسمه‌ها و تندیس ها، تابلوهای نقاشی و حتی مخزن شمش برای مصرف عمومی در مواقع اضطراری بوده اند. مثلا از اکروپولیس  در آتن می‌توان به عنوان یکی از مراجع جمع آوری تابلوهای نفیس نقاشی در قرن پانزدهم یاد کرد.
رومیان قدیم، تابلوهای نقاشی و مجسمه‌ها را که اغلب به عنوان غنائم جنگی از پیروزیهای خود به دست می‌آوردند، در میادین، پارکهای عمومی، معابر، تماشاخانه‌ها و حتی گرمابه‌های عمومی به نمایش می‌گذاشتند. البته ژنرالهای رومی و دولتمردان با نفوذ این گونه اشیاء با ارزش را به عنوان مجموعه‌های شخصی در ویلاهای خارج از شهر خود نگهداری می‌کردند.
امپراطور هادرین ، در قرن دوم، بعضی از شاخص‌ها و موارد جالب و برجسته‌ای را که طی سفرهایش به قسمتهای مختلف امپراطوری اش مشاهده کرده بود، در ویلایش نیزدیک تیبور  (تیوولی  امروزی) دوباره سازی (ماکت) نمود. از جمله این موارد جالب می‌توان به سالن سخنرانی و آکادمی آتن، دره معبد در تسالی  و . اشاره کرد. به عبارتی دیر، وی به نحوی یک موزه در فضای باز را به وجود آورد.
در اروپای غربی طی قرون وسطی  توجه چندانی به ایده موزه نشد. در این دوره ضمن پرستش و احترام به آثار مقدس نمایانگر مریم مقدس، مسیح، حواریون و قدیسین، آنها را با طلا، نقره وجواهرات تزئین کرده و در کلیساها و صومعه‌ها نگهداری می‌نمودند. همچنین، نسخه‌های خطی کتابهای قدیمی را در جلدهای فی گذاشته و با پارچه‌ها گرانقیمت شرقی می‌پوشاندند و لذا دور از انظار عموم قرار داشتند. جنگهای صلیبی نیز دستیابی به اشیاء هنری نفیس و عتیقه را همراه داشت که به این گنجینه ها، به مجموعه‌های کاخ سلطنتی یا کاخ‌های شاهزادگان و اشراف اضافه می‌شد و لذا از دید عموم پنهان می‌ماند.
و

پاورپوینت بررسی موزه دی یانگ
بخشی از مطلب
 ساخته هرتزوگ و دمورن
پس از زله سهمگین لوماپرتیا در سال 1989 که در پی آن ساختمان موزه دیانگ بسیار آسیب دید، مسئولان موزه درصدد بازسازی بنا برآمدند و طی مطالعات گسترده‌ای فهرستی از اسامی معمارانی که برای این منظور شرایط لازم را داشتند، تهیه شد. هرچند که در این فهرست اسامی معمارانی چون مه‌یر، گهری، پیانو و بوتا دیده می‌شد، اما سرانجام جاکوب هرزوگ و پی‌یر دمورن جهت طراحی موزه انتخاب شدند.
این دو معمار سوییسی که به پاس آثار بدیع خود در سال 2001 میلادی مفتخر به کسب جایزه معتبر پرایتزکر شدند در فاصله سال‌های 75-1970 معماری را نزد آلود روسی آموختند و در سال 1987 شرکت هرتزوک، دمورن و همکاران را تأسیس نمودند.
موزه دیانگ گنجینه‌ای از کلکسیون‌های بی شما را در خود جای داده است و نمایشگر فرهنگ‌های گوناگونی از سراسر دنیا می‌باشد و برخی از مجموعه‌های هنری این موزه قدمتی به درازای تاریخ بشریت دارند. سایت پروژه پارک گلدن گیت می‌باشد که از طبیعت زیبایی برخوردار است. در طرح بازسازی نکته حائز اهمیت زمینه و بستر مطرح بود که می‌بایستی طبیعت آن طی بازسازی پروژه آسیب بیشتری نبیند. سرانجام مسئولان رأی به ساخت مجدد موزه دادند و طرح هرزوگ و دمورن با استقبال زیادی روبرو شد. راه‌حل آنها سازه منفردی بود که به‌نظر می‌رسید موزه را در آغوش کشده و مجموعه به نحوی در دل پارک حل شده است که در نهایت منجر به پدید آمدن بنایی نفوذپذیر و دعوت‌کننده برابر مردم گردیده است.
اساس کلی کار این دو معمار برجسته بر طراحی پوسته بنا و به عبارت کلی طراحی سطح می‌باشد. در موزه دیانگ در سطح خارجی بنا از ف مس استفاده شده که انعکاس بسیار زیبایی از رنگ‌ها در طیف نارنجی تا قهوه‌ای را شامل می‌شود. علاوه بر آن با گذشت زمان. رنگ این ف به قهوه‌ای، سیاه و به تدریج به سبز تغییر می‌کند که بیانگر گذشت زمان است که خود از ایده‌های ذکرشده توسط معماران پروژه می‌باشد. آنها بر این باور بودند که رنگ کردن نما مانع ارتباط تنگاتنگ پروژه با محیط خواهد شد و از طرفی تغییر رنگ به سبز عامل مؤثری در جهت پیوند پروژه با محیط خواهد بود. در راستای تحقق این هدف معماران، پروژه را در سه بخش کلی و مجزا از هم تعریف کردند. به‌طوری‌که با مشاهده سایت پلان مجموعه و نیز از دید بازدیدکنندگان این‌طور برمی‌آید که پارک درون پروژه رسوخ کرده و آن را شکافته است. آنها در مورد ساماندهی گالری‌ها می‌گویند: درصدد بودیم تا انواع گوناگونی از نمایشگاه‌ها را تعریف کنیم که معماری آنان بازتاب دهنده اشیاء نمایش داده شده در درونشان باشد و در این راستا آنها را به دو گروه تقسیم کردیم، آثاری که متأثر از برداشت و نگاه غربی‌ها از هنر بود و آثاری که ریشه در فرهنگ‌های غنی باستانی و یا مذهبی داشتند. برخی از گالری‌ها را با دیوارهای ثابت و تناسباتی کلاسیک طراحی کردیم و نهایتاً نمایشگاه‌هایی به هنر آمریکایی. نقاشی، مجسمه و مبلمان در قرن بیستم اختصاص یافتند. سایر گالری‌ها که پلان‌های منعطف‌تری داشته و نورپردازی آنها عمدتاً مصنوعی است، آثار از آفریقا، آمریکای مرکزی و جنوبی را نمایش می‌دهند.
نحوه قرارگیری گالری‌ها به‌گونه‌ای است که از قانون سلسله مراتب تبعیت نمی‌کنند و میانبرها و راهروها، گذر به یک گالری خاص، بدون اجبار به طی تمام گالری‌های قبلی را ممکن می‌سازند.
بخش سوم مجموعه، برج 9 طبقه با کاربری آموزشی می‌باشد. جانمایی پله در بدنه برج امکان پوشاندن بدنه اصلی با مس سوراخ‌دار را به وجود آورده است. این قسمت دارای درختان اوکالیپتوس فراوانی است که گویی با برج پیوند خورده است.
مقطع برج در پایین مستطیل و در بالا متوازی‌الاضلاع است و چنین به نظر می‌رسد که ساختمان در حال چرخش می‌باشد. این برج در واقع حدفاصل میان پروژه و شهر بوده و به مثابه نشانه‌ای شاخص در آسمان سانفرانسیسکو به سبب پوسته نیمه شفافش می‌درخشد.
ژاک هرتزوگ و پیر دمورن هر دو در سال 1950 در شهر باسل سوئیس به دنیا آمده و تحصیلات خود رادر شهر زوریخ  به اتمام رساندند. ژاک هرتزوگ و پیر دمورن در سال 1978 شرکت معماری خود را باتاسیس نمودند.
 
 
در سال 94 زمانی که ساختمان اولیه به عنوان بخشی از یک نمایشگاه زمستانی بنا شد حضور یک موزه دائمی در این مکان با مقاومت مردمی و ی مواجه شد. سرانجام پس از اتمام نمایشگاه به موزه دیانگ اجازه داده شد به حضور خود ادامه دهد. ولی این بنا در زله 1906 متحمل زیان های فراوان شد. بنای جایگزین که در همان سایت قبلی جای گرفت شامل مجموعه ای از 1 بنای به هم پیوسته بود که در سبکی یادآور دوره استعمار اسپانیا ساخته شد. این بنا بین سال های 1916 و 1955 ساخته شد ولی مجددا  1989 در زله لوما پریتا تخریب شد.

پاورپوینت بررسی موزه فن و هنر آمریکا
بخشی از مطلب
ریکاردو لگورتا و ویکتور لگورتا همچون همیشه سعی بسیاری در جهت پیوند ساختمان موزه با زمینه و هماهنگی مقیاس و ارتفاع بنا با بافت پیرامون سیمای شهری داشته‌اند، با این وجود موقعیت مناسب قرارگیری پروژه در مجاورت تقاطع، فرم گنبد عظیم آمفی‌تئاتر و تضاد رنگ کاشی‌های فیروزه‌ای مربع شکل گنبد با رنگ‌های گرم جداره‌ها از جمله عواملی هستند که موجب شاخص شدن این موزه گردیده است.
نکته حائز اهمیت دیگر در معماری این بنا اجتناب از هیجانات فرمال معماری موزه‌ها است. امری که در سال‌های طراحی و ساخت این موزه در دهه 90 میلادی بسیار مرسوم بوده و معماران بسیاری را تحت تأثیر قرار داده بود. تاحدی که موجب گردید بسیاری از منتقدین فرم‌های غیرمنتظره‌ای چون موزه‌های فرانگ گهری و دانیل لیبسکیند را نه‌تنها موجب جلب بیش از حد توجه بازدیدکنندگان بدانند بلکه فرم‌های ناآشنا در آثار ایشان را باعث جداشدن فضاهای فرهنگی از عرصه شهرها و عموم مردم تلقی کنند. حال آنکه پیوند موزه تکنولوژی در شهر سن‌خوزه با زمینه و بافت شهری، تنها پیوندی کالبدی نبوده و موجب شده است تا ساکنین شهر از آن به عنوان فضایی فرهنگی و در خدمت عموم شهروندان یاد کنند
این بنا در یک بلوک کامل شهری قرار گرفته است و سه طرف آن را خیابان‌های عریضی احاطه کرده آند. دو ورودی اصلی بنا در نزدیک کنج بلوک و در نقاط تداخل گنبد اصلی با حجم موزه که مکعبی به ارتفاع دو طبقه است، تعریف شده است.
هرچند که در طراحی موزه‌ها و خصوصاً در آثار معماران آمریکای جنوبی چگونگی استفاده و کنترل نور از اهمیت بسیاری برخوردار است اما در این موزه نیز همچون سایر آثار لگورتا تعداد و ابعاد بازشوها بسیار کم و کوچک می‌باشد و پیداست که تنها در نقاط مورد نیاز و با ابعاد حساب‌شده‌ای از آنها استفاده شده است. نظیر نورگیر سقف و ردیفی از پنجره‌های عمودی در محل اتصال گنبد با زمین در طبقه همکف موزه، پذیرش، واحدهای تجاری، قسمت‌های اداری، کافی شاپ، لابی و دو گالری اصلی قرار گرفته‌اند. همچنین دو وید در دو سمت لابی اصلی قرار دارند که ارتباط فضایی مناسب میان سه طبقه موزه برقرار کرده آند. پلکان برقی در درون یکی از این ویدها قرار دارد که طبقه همکف را به لابی آمفی تئاتر متصل می‌کند. بر فراز این وید نورگیر مخروطی شکلی به چشم می‌خورد که جداره‌های آن نیز با رنگ‌های تندی رنگ‌آمیزی شده و نور طبیعی را از طریق وید تا طبقه زیرزمین هدایت می‌کند.
فضاهای اصلی نمایش آثار، تعدادی از گالری‌ها، انبارها و مخازی آثار در طبقه زیرزمین قرار گرفته است. آمفی‌تئاتر که یکی از شاخصه‌های عملکردی این موزه است در طبقه اول و زیر سقف گنبدی شکل قرار گرفته و دسترسی به آن از طریق ورودی فرعی و پلکانی منحنی شکل ممکن می‌باشد. در طبقه دوم بنا نیز علاوه بر آمفی تئاتر و لابی انتظار آن خروجی اضطراری، دو گالری و دو انبار دیگر نیز قرار دارند.
تمامی فضاهای تجاری، کافی‌شاپ و گالری‌ها در مجاورت جداره‌های اصلی موزه مکان‌یابی شده‌اند تا حداکثر استفاده از نور طبیعی ممکن گردد و تمامی فضاهای خدماتی، پشتیبانی و انبارها در دو ظلع دیگر موزه قرار گرفته‌اند.و

پاورپوینت بررسی  موزه هنر آتلانتا در امریکا
بخشی از مطلب
شهر آتلانتا در ساختمان سازی سنتی مترقی است و به عنوان یک مرکز توسعه دهنده فرهنگ، تأثیری قوی در طراحی دارد. سایت در محل اتصال خیابان Peachtree و خیابان شانزدهم بوده که در حدود دو مایل از مرکز شهر آتلانتا فاصله دارد، مکان این موزه در یک محل مهم برای توسعه آتلانتا و در یک محله پیاده گرا با دسترسی خوب به حمل و نقل عمومی است. موزه هنر در بالای یک ساختمان بزرگ عمومی قرار دارد و شامل انبار هنری است که پاسخ دهنده به نشانه شناسی و جنبه‌های مفهومی هنر است.
این حجم متشکل از چهار ربع دایره بوده که یکی با برش خوردن از سه تای دیگر متمایز شده است. ربع دایره گم شده مناسب برای دهلیز به یاد ماندنی، لابی و مرکز تشریفات موزه است.
سطح شیب دار دراز، یک حرکت نمادین برای رسیدن به خیابان و شهر است در پایان سطح شیب دار ورودی اصلی و محوطه پذیرش است، که از یک دهلیز چهار طبقه می‌گذرد.
فضای دهلیز پر از نور الهام گرفته از فضای اصلی موزه گوگنهایم بوده. در گوگنهایم، رمپ واسطه بین فضای مرکزی و موزه هنر است. اما در آتلانتا دو سطح شیب دار متوالی به عنوان فضای  گالری است و جدا از فضای دور زدن و فضای گالری اجازه می‌دهد تا از فضای مرکز سیستم حرکت را کنترل کند.
این جدایی نیز اجازه می‌دهد تا دیوارهای دهلیز پنجره‌هایی داشته باشند، که نور طبیعی را وارد کرده و  دیدهایی از شهر را به صورت قاب در آورد. گالریها برای فراهم کردن منظره‌های چند گانه به عنوان صمیمی کردن فضا و در مقیاس بزرگ، دیدی مطابق با نیازهای متنوع از مجموعه سازمان یافته شده‌اند.
نور، خواه به صورت مستقیم یا فیلتر شده، به صورت ثابت در فضا وجود دارد. جدا از جنبه عملکردی آن، نور نمادی از بخش موزه به عنوان محل توضیح زیبایی شناسی و تعلیم دادن ارزش‌های فرهنگی است. قصد اصلی معماری، تشویق به کشف این ارزش‌هاست.
معماری بنا
هرچند شکل‌گیری معماری سفید حاصل نظریات و آثار پنج معمار نیویورکی (پیتر آیزنمن، مایکل گریوز، جان هجداک، چار گواثمی و ریچارد مه یر) در دهه شصت و هفتاد میلادی بوده است، اما در این میان وفاداری ریچارد مه‌یر به این نوع از معماری مهم‌ترین عامل تداوم و ماندگاری معماری سفید می‌باشد. مه‌یر در طول نیم قرن فعالیت حرفه‌ای خود با انتخاب رنگ سفید و اجتناب از تنوع مصالح در آثارش تمام ذهن خود را متوجه رابطه فرم و فضا نموده و خالص‌ترین و ناب‌ترین بناهای معاصر را پدید آورده است. با این وجود بسیار ساده‌انگارانه است که تایل‌های مربع سفیدرنگ را شاخصه و ساختار اصلی آثار او بدانیم. چراکه معماری مه‌یر بسیار عمیق بوده و متوجه ذات هنر معماری یعنی خلق فضا می‌باشد. آنچه بیش از هرچیز همچون ریسمانی آثار او را به یکدیگر پیوند می‌دهد، توجه و تأثیرپذیری او از معماری دوره مدرن خصوصاً آثار لکوربوزیه، فرانک لوید رایت و والتر گروپیوس است. باتوجه به این مطلب درمی‌یابیم که معماری مه‌یر ترکیبی است از معماری عملکردی و بی‌پیرایه لکوربوزیه با معماری زمینه‌گرا و جزئیات محور فرانک لوید رایت و البته خلوص و سفیدی آثار گروپیوس.
 
 
با این وجود و با تمامی تأثیراتی که مه‌یر از اساتید پیش از خود گرفته است، نکاتی نظیر گرایشات فرمال وی به فرم‌های مکعب و منحنی ها و همچنین اصرار بر ترکیب احجام و فرم‌های مختلف از جمله علایق شخصی وی در معماری می‌باشند.
مه‌یر از میان انواع کاربری‌ها و موضوعاتی که به وی ارجاع شده است، معماری برای هنر و فضاهای فرهنگی را ترجیح داده و مراکز فرهنگی و موزه‌های بسیاری را طراحی کرده است که ساختمان موزه هنر عالی در آتنالنتا که بخشی از مرکز هنری وودرو می‌باشد از جمله موفق‌ترین و شاخص‌ترین آثار وی می‌باشد.
بی‌شک موفقیت این اثر در سال 1983 تأثیری مستقیم بر انتخاب مه‌یر به عنوان برنده معتبرترین جایزه معماری جهان پرایتزکر» در سال 1984 دارد. جایزه‌ای که وی در سن 49 سالگی و به عنوان جوان‌ترین برنده از آن خود کرد.
مه‌یر در این ببنا نیز همچون سایر آثار فرهنگی تعریفی متفاوت از رابطه میان شهر، مردم و هنر ارائه می‌کند و سعی دارد از گسست میان فضاهای فرهنگی و شهرها بکاهد. نمونه‌هایی از تلاش وی را در قاب‌های خالی مربع شکل درون بنا که در آنها تصاویری از شهر قابل رویت است و همچنین در نحوه تعریف ورودی توسط خطی کشیده و شیب‌دار که از دل بنا به سوی شهر کشیده شده و در ناخودآگاه عابرین پیرامون سایت ترجمان و نشانه‌ای از دعوت است، می‌توان مشاهده نمود.
در این بنا تمامی گرایشات فرمال و مفهومی آثار مه‌یر نظیر تأثیرپذیری از معماران دوره معماری مدرن، معماری سفدی و وضوح و انتظام بنا قابل مشاهده می‌باشد. علاقه وی به فرم‌های دایره‌ای شکل و سازماندهی شعاعی، به‌طوری که احجام موزه در فشردگی و تمرکزگرایی شدیدی قرار داشته و ضرب آهنگ‌های مختلفی از صلبیت و شفافیت را نمایان می‌سازند. در عین حال شباهت‌های بسیاری میان این بنا و موزه گوگنهایم نیویورک اثر فرانک لوید رایت وجود دارد: مرکزیت آتریوم چند طبقه با سقفی شیشه‌ای، رمپ‌های مدور، دیوارهای سفید و بازی نور و سایه
آنچه در این بنا مورد نظر معمار بوده است، نحوه مواجهه بیننده با آثار موزه، چگونگی حرکت و سیرکولاسیون میان گالری‌ها و توجه به شخصیت و نیازهای تک‌تک آثار می‌باشد. بدین‌ترتیب سعی شده است تا آثار به نمایش درآمده تنها از یک زاویه و یک بعد دید از روبرو قابل رویت نباشند. بلکه توسط رمپ‌ها و پل‌ها دید از فواصل مختلف و زوایای متفاوت به هر اثر ممکن گردیده است.
عمار: ریچارد میر
مکان: آتلانتا ، گئورگیا
سال ساخت: ۱۹۸۰ – ۱۹۸۳

و.

پاورپوینت بررسی موزه‌ گوگنهایم نیویورک 
بخشی از مطلب
این موزه‌ در منطقه منهتن شهر نیویورک و کنار پارک مرکزی این شهر، با راهروهای به هم پیوسته و فرم حونی ساخته شده است و از جمله مهم‌ترین موزه‌های آمریکا به حساب می‌آید.
موزه سلیمان رابرت گوگنهایم نیویورک، توسط معمار آمریکایی به نام فرانک لوید رایت طراحی شد و در سال 1937 درب‌های آن به روی همگان باز شد.
در این موزه‌ هنری، تماشاگر به راحتی در اندرونی و زوایای ساختمان نفوذ می‌کند و جزئی از آن می‌شود.
جلال آل احمد درباره این موزه گفته است:
موزه راحتی بود و دلباز و خسته نکننده و بوی نا نگرفته. و خلا مدام دم دست و همه چیز به جای خود. و مارپیچ و دایره‌ای در بالا پهن و در پایین باریک شونده، عین دوکی، از راس پهن تر بر زمین و مضافاتش همه با هم جور. مثلاً آسانسورش بجای مربع یا مستطیل، نیمدایره بود و قوس مانند. و جمعا خوب بود.»
گوگنهایم در شهرهای بیلبائو اسپانیا، ونیز کشور ایتالیا، ابوظبی امارات و برلین کشور آلمان دارای شعباتی است
معمار و معماری موزه
به گفته فرانک لوید، معمار موزه گوگنهایم نیویورک برای بازدیدکنندگان موزه، وارد شدن به ساختمانی که در آن به وسیله آسانسور به بالاترین نقطه رامپی برسند و به تدریج پیرامون فضایی باز و گسترده پایین بیایند در حالی که همواره از حق انتخاب تغییر تراز با آسانسور برخوردار بوده و در انتها پس از بازدید نمایشگاه خود را در طبقه همکف در نزدیکی خروجی بیابند بسیار جذاب‌تر و دلپذیرتر می‌باشد. اگرچه در بسیاری از موزه‌های متداول، مسیرها و سیرکولاسیون عمومی در طول گالری‌ها برای تماشای آنها و برگشت به نقطه شروع و خروج از بنا تکرار می‌شوند.
سولومون رابرت گوگنهایم بنیانگذار مؤسسه گوگنهایم که مجذوب ایده رامپ مارپیچی شده بود تا زمان مرگش پیش از اتمام پروژه از آن حمایت کرد. از سال 1943 پس از جستجو در میان معماران اروپایی نظیر لکوربوزیه، والتر گروپیوس، ریچارد نیترا، آلوار آلتو و. برای طراحی بنایی مناسب برای مجموعه ارزشمند جمع‌آوری شده توسط گوگنهایم، کار طراحی به این معمار آمریکایی واگذار گردید تا سال 1956 پروژه با تأخیرات فراوان به دلیل تغییراتی از قبیل مشخصات و شکل سایت، مشخصات فنی اجرا، برنامه فیزیکی و مدیریتی موزه و البته هزینه‌ها که به دلیل طولانی شدن مدت پروژه رو به افزایش بود، مواجه شد و سرانجام در سال 1959 شش ماه پس از مرگ رایت موزه برای بازدید عموم افتتاح شد.
موزه گوگنهایم توسط انستیتو معماران آمریکا به عنوان یکی از هفده اثر این معمار که می‌بایست به جهت سهم و نقش آنها در پیشبرد فرهنگ آمریکا حفاظت‌ شود، انتخاب شد. این موزه به عنوان آخرین یادگار از توانایی رایت در خلق کیفیات غیرمنتظره فرم و فضای معماری، دشوارترین کار در طول دوران فعالیت حرفه‌ای وی بود.
در بیرون، فرم تندیس‌گرا با ظاهری ساده و فاقد هرگونه تزئین بر روی سطوح، الگوی فضایی درون را مشخص می‌کند  و چشم‌اندازی متفاوت در بین ساختمان‌های مکعب مستطیل شکل شهر نیویورک ایجاد می‌کرد. شاید بتوان گفت این نقطه شروع طراحی موزه‌ها با احجام تندیس‌گرا بود که دیگر نه تنها آثار هنری بلکه ساختمان موزه نیز به جاذبه‌ای برای بازدید تبدیل شد.
رایت نیاز به فضای نمایشگاهی زیاد در یک زمین محدود را با قرار دادن فضاها بر روی هم در ارتفاع حل کرد و با پیوستگی فضایی ایجاد شده توسط رامپ طبقه، دشواری بازدید از یک ساختمان طبقاتی مرتفع را جبران نمود. بنابراین موزه، متشکل از یک گالری اصلی است که پیوسته پیرامون فضایی تهی با ارتفاع تقریبی 25 متر و سقفی گنبدی شکل به همراه نورگیر سقفی دوازده ضلعی تار عنکبوتی شکل در بالا، میپیچد. آتریوم مرکزی مخروطی شکل مع با نور طبیعی اشباع می‌شود. باز شدن آن به سمت بالا حداقل سایه‌اندازی بر روی رامپ طبقه را ایجاد می‌کند. این مارپیچ بیان دیگری از معماری ارگانیک رایت می‌باشد. فرم اسپیرال مهیج‌تر از مثلث، شش ضلعی و یا دایره که در بسیاری از کارهای اولی رایت به کار گرفته شد، بود. چرا که اسپیرال بازشونده به سمت بالا نیروی جاذبه را به چالش می‌کشد.
پس از مرگ رایت تغییرات زیادی در موزه ایجاد شد. در سال 1965 بخشی از فضای اداری و در سال 1969 تمامی آن به فضای نمایشگاهی پیوست و فضای آن در موزه به نمایش آثار هنیر اختصاص پیدا کرد و در نهایت طی عملیات وسیعی در سال‌های 1990 تا 1992 کل ساختمان بازسازی و برج جدیدی که توسط چار گواتمی طراحی شده بود، در کنار آن ساخته شد. در این بازسازی برخی از تغییرات بنا نسبت به طرح اصلی رایت از جمله بسته شدن نورگیر سقفی آتریوم به طرح اصلی برگردانده شد.و

پاورپوینت بررسی موزه هنری کیمبل اثر لوئیس کان
بخشی از مطلب
از زیباترین ساختمان ها در جهان است که در زمره ساختمان های کلاسیک تمام دوران است
معمار آن لوئیس کان است که به دلیل حساسیتش نسبت به نور در طراحی به شاعر نورپرداز معروف شده است این موزه چکیده تمام طراحیهای خوب نور پردازی میباشد.
از قدیم نور پردازی موزه های هنری با شک و تردید همراه بوده است زیرا اشعه ماورائ بنفش موجود در نور خورشید تاثیر مخرب بر عناصر موجود در آن بخصوص در نقاشیها دارد ، کان برای این کار ملایمترین نور را انتخاب کرد که اولا” تاثیر مخرب نداشته باشد و دوما” در صورت وجود به کمترین مقدار باشد.
این موزه از یک سری طافهای مدور بتونی متصل به یکدیگر تشکیل شده است که یک نور گیر سقفی شفاف در امتداد برامدگی هر طاق قرار دارد. نور از طریق اتصالات نور طبیعی معلق که زیر نورگیر سقفی است بازگرداننده و تسویه میشود . اتصالات شامل قابی است که صفحه ای فی به آن متصل شده و دارای سوراخهای ریز است که اجازه نفوذ مقداری نور را داده تا هر گونه کنتراست شدید ممکن بین قسمتهای تحتانی اتصالات و اطراف آن را تحلیل کند .
فضای ورودی موزه کیمبل که در آن نحوه هرس درختان طوریست که برای انتقال دید از محیط بسیار روشن خارج به محیط داخل به صورت چتر هرس شده اند.
نورگیر کلرستوری
نحوه اسقرار عمودی است و نسبت به نورگیرهای سقفی که بصورت افقی هستند نور کمتری را دریافت میکنند که با تعیین موقعیت آنها و یا به وسیله احداث سایه بان در آن میتوان از تابش مستقیم آفتاب به داخل جلوگیری کرد.
لویی کان
لویی کان معمار استونی-تبار آمریکایی بود. نام اصلی او ایتزه-لیب اشموئیلوسکی» بود. درچند موسسه دانشگاهی از جمله دانشگاه ییل، انستیتو تکنولوژی ماساچوست و دانشگاه پنسیلوانیا تدریس می‌کرد. او یکی از اعضاء اصلی تیم سیام بود. او در نیویورک به سال ۱۹۷۴ درگذشت. او معتقد بود: " سنتی بودن در معماری مانند سایر موارد به این معنا نیست که گذشته را دوباره تجدید کنیم، بلکه باید از آن و با امکانات معاصر استفاده کنیم .
" در آثار کان تجربیات معماری مدرن، الهامات معماری کلاسیک یونان، معماری قرون وسطی، معماری اسلامی و حتی آکادمیسم قرن 19 اروپا را می توان دید. وی به شیوه بوزار( مدرسه هنزهای زیبای پاریس) تعلیم یافت. او در اکثر کارهایش تحت تاثیر مکتب بوزار بود و از همین روست که در کارهای او نوعی نگرش به تاریخ پیداست. قرینه سازی، فضاهای بزرگ و حجم های هندسی متوازن عواملی بودند که در آن زمان وی را از پیوستن به نهضت های درحال توسعه مکاتب مدرن بازداشت. آثار او نه در قالب معماری ارگانیک لوید رایت و نه در قالب نهضت های مدرن کوربوزیه جای میگیرد. موزه هنر کیمبل از یک سری طاق های مدور بتنی و متصل به هم، شامل 13 حجم پر که فضاهای اصلی را تشکیل می دهند و سه حجم خالی و باز به فضای بیرون تشکیل شده است که به فرم C سازماندهی شده اند. موزه در باغی بزرگ که اطراف آن را زمین وسیعی احاطه کرده است قرار دارد و به همین دلیل ساختمان در سطح افق گسترده شده است.
لویی کان ملایم ترین سطح نور روز را برای روشنایی محیط موزه انتخاب کرد، با این هدف که اشعه ماورای بنفش نور خورشید، تاثیر مخربی نداشته و یا حداقل بسیار کم باشد. پیش ورودی مجموعه شامل یک حیاط در درون فرم C شکل و حجمی خالی در انتهای آن می باشد. سه حیاط مرکزی در دل گالری ها ارتباط با محیط بیرون را فراهم و فرصتی برای توقف و تغییر ایجاد می کنند. نور این حیاط ها توسط درختان ظریفی که شاخه های آن بر روی شبکه های سیمی در بالا با پوششی نیمه شفاف کشیده شده است، کنترل می گردد. و