پاورپوینت بررسی موزه دی یانگ

پاورپوینت بررسی موزه دی یانگ
بخشی از مطلب
 ساخته هرتزوگ و دمورن
پس از زله سهمگین لوماپرتیا در سال 1989 که در پی آن ساختمان موزه دیانگ بسیار آسیب دید، مسئولان موزه درصدد بازسازی بنا برآمدند و طی مطالعات گسترده‌ای فهرستی از اسامی معمارانی که برای این منظور شرایط لازم را داشتند، تهیه شد. هرچند که در این فهرست اسامی معمارانی چون مه‌یر، گهری، پیانو و بوتا دیده می‌شد، اما سرانجام جاکوب هرزوگ و پی‌یر دمورن جهت طراحی موزه انتخاب شدند.
این دو معمار سوییسی که به پاس آثار بدیع خود در سال 2001 میلادی مفتخر به کسب جایزه معتبر پرایتزکر شدند در فاصله سال‌های 75-1970 معماری را نزد آلود روسی آموختند و در سال 1987 شرکت هرتزوک، دمورن و همکاران را تأسیس نمودند.
موزه دیانگ گنجینه‌ای از کلکسیون‌های بی شما را در خود جای داده است و نمایشگر فرهنگ‌های گوناگونی از سراسر دنیا می‌باشد و برخی از مجموعه‌های هنری این موزه قدمتی به درازای تاریخ بشریت دارند. سایت پروژه پارک گلدن گیت می‌باشد که از طبیعت زیبایی برخوردار است. در طرح بازسازی نکته حائز اهمیت زمینه و بستر مطرح بود که می‌بایستی طبیعت آن طی بازسازی پروژه آسیب بیشتری نبیند. سرانجام مسئولان رأی به ساخت مجدد موزه دادند و طرح هرزوگ و دمورن با استقبال زیادی روبرو شد. راه‌حل آنها سازه منفردی بود که به‌نظر می‌رسید موزه را در آغوش کشده و مجموعه به نحوی در دل پارک حل شده است که در نهایت منجر به پدید آمدن بنایی نفوذپذیر و دعوت‌کننده برابر مردم گردیده است.
اساس کلی کار این دو معمار برجسته بر طراحی پوسته بنا و به عبارت کلی طراحی سطح می‌باشد. در موزه دیانگ در سطح خارجی بنا از ف مس استفاده شده که انعکاس بسیار زیبایی از رنگ‌ها در طیف نارنجی تا قهوه‌ای را شامل می‌شود. علاوه بر آن با گذشت زمان. رنگ این ف به قهوه‌ای، سیاه و به تدریج به سبز تغییر می‌کند که بیانگر گذشت زمان است که خود از ایده‌های ذکرشده توسط معماران پروژه می‌باشد. آنها بر این باور بودند که رنگ کردن نما مانع ارتباط تنگاتنگ پروژه با محیط خواهد شد و از طرفی تغییر رنگ به سبز عامل مؤثری در جهت پیوند پروژه با محیط خواهد بود. در راستای تحقق این هدف معماران، پروژه را در سه بخش کلی و مجزا از هم تعریف کردند. به‌طوری‌که با مشاهده سایت پلان مجموعه و نیز از دید بازدیدکنندگان این‌طور برمی‌آید که پارک درون پروژه رسوخ کرده و آن را شکافته است. آنها در مورد ساماندهی گالری‌ها می‌گویند: درصدد بودیم تا انواع گوناگونی از نمایشگاه‌ها را تعریف کنیم که معماری آنان بازتاب دهنده اشیاء نمایش داده شده در درونشان باشد و در این راستا آنها را به دو گروه تقسیم کردیم، آثاری که متأثر از برداشت و نگاه غربی‌ها از هنر بود و آثاری که ریشه در فرهنگ‌های غنی باستانی و یا مذهبی داشتند. برخی از گالری‌ها را با دیوارهای ثابت و تناسباتی کلاسیک طراحی کردیم و نهایتاً نمایشگاه‌هایی به هنر آمریکایی. نقاشی، مجسمه و مبلمان در قرن بیستم اختصاص یافتند. سایر گالری‌ها که پلان‌های منعطف‌تری داشته و نورپردازی آنها عمدتاً مصنوعی است، آثار از آفریقا، آمریکای مرکزی و جنوبی را نمایش می‌دهند.
نحوه قرارگیری گالری‌ها به‌گونه‌ای است که از قانون سلسله مراتب تبعیت نمی‌کنند و میانبرها و راهروها، گذر به یک گالری خاص، بدون اجبار به طی تمام گالری‌های قبلی را ممکن می‌سازند.
بخش سوم مجموعه، برج 9 طبقه با کاربری آموزشی می‌باشد. جانمایی پله در بدنه برج امکان پوشاندن بدنه اصلی با مس سوراخ‌دار را به وجود آورده است. این قسمت دارای درختان اوکالیپتوس فراوانی است که گویی با برج پیوند خورده است.
مقطع برج در پایین مستطیل و در بالا متوازی‌الاضلاع است و چنین به نظر می‌رسد که ساختمان در حال چرخش می‌باشد. این برج در واقع حدفاصل میان پروژه و شهر بوده و به مثابه نشانه‌ای شاخص در آسمان سانفرانسیسکو به سبب پوسته نیمه شفافش می‌درخشد.
ژاک هرتزوگ و پیر دمورن هر دو در سال 1950 در شهر باسل سوئیس به دنیا آمده و تحصیلات خود رادر شهر زوریخ  به اتمام رساندند. ژاک هرتزوگ و پیر دمورن در سال 1978 شرکت معماری خود را باتاسیس نمودند.
 
 
در سال 94 زمانی که ساختمان اولیه به عنوان بخشی از یک نمایشگاه زمستانی بنا شد حضور یک موزه دائمی در این مکان با مقاومت مردمی و ی مواجه شد. سرانجام پس از اتمام نمایشگاه به موزه دیانگ اجازه داده شد به حضور خود ادامه دهد. ولی این بنا در زله 1906 متحمل زیان های فراوان شد. بنای جایگزین که در همان سایت قبلی جای گرفت شامل مجموعه ای از 1 بنای به هم پیوسته بود که در سبکی یادآور دوره استعمار اسپانیا ساخته شد. این بنا بین سال های 1916 و 1955 ساخته شد ولی مجددا  1989 در زله لوما پریتا تخریب شد.