پاورپوینت بررسی موزه هنر آتلانتا در امریکا

پاورپوینت بررسی  موزه هنر آتلانتا در امریکا
بخشی از مطلب
شهر آتلانتا در ساختمان سازی سنتی مترقی است و به عنوان یک مرکز توسعه دهنده فرهنگ، تأثیری قوی در طراحی دارد. سایت در محل اتصال خیابان Peachtree و خیابان شانزدهم بوده که در حدود دو مایل از مرکز شهر آتلانتا فاصله دارد، مکان این موزه در یک محل مهم برای توسعه آتلانتا و در یک محله پیاده گرا با دسترسی خوب به حمل و نقل عمومی است. موزه هنر در بالای یک ساختمان بزرگ عمومی قرار دارد و شامل انبار هنری است که پاسخ دهنده به نشانه شناسی و جنبه‌های مفهومی هنر است.
این حجم متشکل از چهار ربع دایره بوده که یکی با برش خوردن از سه تای دیگر متمایز شده است. ربع دایره گم شده مناسب برای دهلیز به یاد ماندنی، لابی و مرکز تشریفات موزه است.
سطح شیب دار دراز، یک حرکت نمادین برای رسیدن به خیابان و شهر است در پایان سطح شیب دار ورودی اصلی و محوطه پذیرش است، که از یک دهلیز چهار طبقه می‌گذرد.
فضای دهلیز پر از نور الهام گرفته از فضای اصلی موزه گوگنهایم بوده. در گوگنهایم، رمپ واسطه بین فضای مرکزی و موزه هنر است. اما در آتلانتا دو سطح شیب دار متوالی به عنوان فضای  گالری است و جدا از فضای دور زدن و فضای گالری اجازه می‌دهد تا از فضای مرکز سیستم حرکت را کنترل کند.
این جدایی نیز اجازه می‌دهد تا دیوارهای دهلیز پنجره‌هایی داشته باشند، که نور طبیعی را وارد کرده و  دیدهایی از شهر را به صورت قاب در آورد. گالریها برای فراهم کردن منظره‌های چند گانه به عنوان صمیمی کردن فضا و در مقیاس بزرگ، دیدی مطابق با نیازهای متنوع از مجموعه سازمان یافته شده‌اند.
نور، خواه به صورت مستقیم یا فیلتر شده، به صورت ثابت در فضا وجود دارد. جدا از جنبه عملکردی آن، نور نمادی از بخش موزه به عنوان محل توضیح زیبایی شناسی و تعلیم دادن ارزش‌های فرهنگی است. قصد اصلی معماری، تشویق به کشف این ارزش‌هاست.
معماری بنا
هرچند شکل‌گیری معماری سفید حاصل نظریات و آثار پنج معمار نیویورکی (پیتر آیزنمن، مایکل گریوز، جان هجداک، چار گواثمی و ریچارد مه یر) در دهه شصت و هفتاد میلادی بوده است، اما در این میان وفاداری ریچارد مه‌یر به این نوع از معماری مهم‌ترین عامل تداوم و ماندگاری معماری سفید می‌باشد. مه‌یر در طول نیم قرن فعالیت حرفه‌ای خود با انتخاب رنگ سفید و اجتناب از تنوع مصالح در آثارش تمام ذهن خود را متوجه رابطه فرم و فضا نموده و خالص‌ترین و ناب‌ترین بناهای معاصر را پدید آورده است. با این وجود بسیار ساده‌انگارانه است که تایل‌های مربع سفیدرنگ را شاخصه و ساختار اصلی آثار او بدانیم. چراکه معماری مه‌یر بسیار عمیق بوده و متوجه ذات هنر معماری یعنی خلق فضا می‌باشد. آنچه بیش از هرچیز همچون ریسمانی آثار او را به یکدیگر پیوند می‌دهد، توجه و تأثیرپذیری او از معماری دوره مدرن خصوصاً آثار لکوربوزیه، فرانک لوید رایت و والتر گروپیوس است. باتوجه به این مطلب درمی‌یابیم که معماری مه‌یر ترکیبی است از معماری عملکردی و بی‌پیرایه لکوربوزیه با معماری زمینه‌گرا و جزئیات محور فرانک لوید رایت و البته خلوص و سفیدی آثار گروپیوس.
 
 
با این وجود و با تمامی تأثیراتی که مه‌یر از اساتید پیش از خود گرفته است، نکاتی نظیر گرایشات فرمال وی به فرم‌های مکعب و منحنی ها و همچنین اصرار بر ترکیب احجام و فرم‌های مختلف از جمله علایق شخصی وی در معماری می‌باشند.
مه‌یر از میان انواع کاربری‌ها و موضوعاتی که به وی ارجاع شده است، معماری برای هنر و فضاهای فرهنگی را ترجیح داده و مراکز فرهنگی و موزه‌های بسیاری را طراحی کرده است که ساختمان موزه هنر عالی در آتنالنتا که بخشی از مرکز هنری وودرو می‌باشد از جمله موفق‌ترین و شاخص‌ترین آثار وی می‌باشد.
بی‌شک موفقیت این اثر در سال 1983 تأثیری مستقیم بر انتخاب مه‌یر به عنوان برنده معتبرترین جایزه معماری جهان پرایتزکر» در سال 1984 دارد. جایزه‌ای که وی در سن 49 سالگی و به عنوان جوان‌ترین برنده از آن خود کرد.
مه‌یر در این ببنا نیز همچون سایر آثار فرهنگی تعریفی متفاوت از رابطه میان شهر، مردم و هنر ارائه می‌کند و سعی دارد از گسست میان فضاهای فرهنگی و شهرها بکاهد. نمونه‌هایی از تلاش وی را در قاب‌های خالی مربع شکل درون بنا که در آنها تصاویری از شهر قابل رویت است و همچنین در نحوه تعریف ورودی توسط خطی کشیده و شیب‌دار که از دل بنا به سوی شهر کشیده شده و در ناخودآگاه عابرین پیرامون سایت ترجمان و نشانه‌ای از دعوت است، می‌توان مشاهده نمود.
در این بنا تمامی گرایشات فرمال و مفهومی آثار مه‌یر نظیر تأثیرپذیری از معماران دوره معماری مدرن، معماری سفدی و وضوح و انتظام بنا قابل مشاهده می‌باشد. علاقه وی به فرم‌های دایره‌ای شکل و سازماندهی شعاعی، به‌طوری که احجام موزه در فشردگی و تمرکزگرایی شدیدی قرار داشته و ضرب آهنگ‌های مختلفی از صلبیت و شفافیت را نمایان می‌سازند. در عین حال شباهت‌های بسیاری میان این بنا و موزه گوگنهایم نیویورک اثر فرانک لوید رایت وجود دارد: مرکزیت آتریوم چند طبقه با سقفی شیشه‌ای، رمپ‌های مدور، دیوارهای سفید و بازی نور و سایه
آنچه در این بنا مورد نظر معمار بوده است، نحوه مواجهه بیننده با آثار موزه، چگونگی حرکت و سیرکولاسیون میان گالری‌ها و توجه به شخصیت و نیازهای تک‌تک آثار می‌باشد. بدین‌ترتیب سعی شده است تا آثار به نمایش درآمده تنها از یک زاویه و یک بعد دید از روبرو قابل رویت نباشند. بلکه توسط رمپ‌ها و پل‌ها دید از فواصل مختلف و زوایای متفاوت به هر اثر ممکن گردیده است.
عمار: ریچارد میر
مکان: آتلانتا ، گئورگیا
سال ساخت: ۱۹۸۰ – ۱۹۸۳

و.